„ Skończ z nauką,
A pozbędziesz się zmartwień.

Jak wielka jest różnica między „tak” a „nie”
Czym się różni dobro od zła ?
Czy muszę się obawiać tego, co inni ?
Cóż to za straszny nonsens!

Wszyscy ludzie cieszą się i śmieją,
Jakby spożywali wołu ofiarnego,
Jakby świętowali nadejście wiosny.
Ja jeden jestem spokojny i nie daję znaku,
Jak dziecko, które nie nauczyło się jeszcze uśmiechać.
Jestem samotny jak ktoś, kto nie ma domu, by do niego powrócić.

Wszyscy ludzie mają dóbr w nadmiarze,
Ja jeden zdaję się nie posiadać niczego.
Cóż ze mnie za głupiec!
Jakiż zamglony umysł!
Wszyscy ludzie zdają się błyszczeć,
Ja jeden jestem pogrążony w mroku.
Wszyscy ludzie są wymowni,
Ja jeden milczę wśród innych.
Bezbarwny jak ocean,
Bezcelowy jak wichura.

Ludzie dążą do celów,
Ja jeden ich nie posiadam.
Lecz najbardziej różnię się od innych tym,
Że wiem, by szukać pokarmu u matki”